หลอนสุด! วงจรปิดชักชวนขนหัวลุก ‘ผีเฮี้ยน’ หลอกพนักงานออฟฟิศกระทั่งวิ่งป่าราบ
ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก บันทึกภาพของเหตุการณ์แปลก “ผีสิงคโปร์” เฮี้ยนจัด หลอกพนักงานออฟฟิศ จนกระทั่งจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอด
ตอนวันที่ 4 กันยายน นักข่าวแถลงการณ์ว่า บนโลกอินเตอร์เน็ตได้มีการแชร์เรื่องราวสุดหลอน โดยเพจเฟซบุ๊ก
สอยมาเล่า Talk The World ที่ได้ออกมาเล่าเรื่องเรื่องราวความเฮี้ยนของผีสิงคโปร์ ที่หลอกบุคลากรสถานที่ทำงานหนัก จนถึงทำเอาจะต้องวิ่งหนีเอาชีวิตรอดเลย โดยเพจดังที่ได้กล่าวผ่านมาแล้วได้เล่าว่า
“ชาวเน็ตแห่แชร์ภาพเชิญขนหัวลุก ที่บันทึกภาพของเหตุประหลาดที่หาคำอธิบายมิได้ ที่เกิดขึ้นในช่วงกลางคืนข้างในที่ทำงานแห่งหนึ่ง ที่ประเทศสิงคโปร์ ภาพกลุ่มนี้ ได้มาจากกล้องวงจรปิด ที่จัดตั้งเอาไว้ในที่ทำการของบริษัทแห่งหนึ่ง ที่ตั้งอยู่ในเขตถนน เอเยอร์ ราจาห์ เครสเชนต์
(Ayer Rajah Crescent) ของสิงคโปร์ ในตอนที่เหลือพนักงานที่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งเคลียร์งานอยู่ด้านในที่ทำงานที่นี้ตามลำพังในเวลาโดยประมาณ 23.57 น. ในช่วงเวลาที่สหายร่วมงานของเขา กลับบ้านกันไปหมดแล้ว
ภาพจากกล้องวงจรปิด เผยให้มองเห็นในเวลาที่ บุคลากรชายคนนี้ เงยดู ภายหลังที่เขาได้ยินเสียงแปลกๆดังมาจากข้างหลัง แต่เมื่อเขาเดินไปดู ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติใดๆก็ตามจึงกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ว่าแล้วต่อจากนั้นไม่นาน อยู่ๆก็กำเนิดเสียงดังสนั่น ดังออกมาจากอีกห้องหนึ่งที่อยู่ด้านข้างทางขวามือ และก็หลอดไฟในห้องนั้นก็เปิดสว่างขึ้นมาเอง บุคลากรชายคน นี้ก็เลยลุกเดินไปดู ก่อนที่จะก้มลงเก็บของบางอย่าง ที่คล้ายกับกล่องกระดาษที่ตกบนพื้น
อีกไม่กี่อึดใจต่อมา สถานการณ์ก็ทรามลง เมื่อประตูของห้องดังที่ได้กล่าวมาแล้วข้างต้นเกิดปิดเอง แล้วก็หลอดไฟฟ้าก็ดับลงเอง ในเวลาที่เก้าอี้ในสถานที่ทำงานตัวหนึ่งที่อยู่ด้านนอกห้อง ก็ขยับเคลื่อนเอง จนถึงบุคลากรคนนี้ จำเป็นต้องวิ่งหนีออกจากออฟฟิศด้วยความตื่นตระหนก
เรื่องชักชวนขนหัวลุกนี้ยังไม่จบลง เนื่องจากกล้องวงจรปิด สามารถถ่ายภาพเวลาที่หลอดไฟในห้องดังกล่าว กลับมาเปิดสว่างเองอีกที รวมทั้งประตูห้องก็เปิดเอง โดยมีภาพเงาสะท้อนของ “ร่างปัญหาสีดำ” ปรากฏตัวอยู่ที่แผ่นกระจกบนบานศาลกล่าวประตู
ปัจจุบัน มีการสอบปากคำจากตำรวจประเทศสิงคโปร์ ซึ่งเจอข้อมูลว่า ในขณะเกิดเหตุ ไม่มีพนักงานบุคคลอื่นอยู่ในสถานที่ทำงานที่นี้อีกแล้ว นอกจากบุคลากรชายคนนี้ รวมทั้งทางตำรวจก็รับรองว่า พวกเขาไม่พบว่าคลิปจากกล้องวงจรปิดนี้ ถูกตัดต่ออะไร อย่างไรก็แล้วแต่ จนกระทั่งปัจจุบันนี้ ทั้งคนในที่ทำงานที่นี้ และก็ตำรวจก็ยังหาคำอธิบายมิได้ว่า ร่างปริศนาสีดำที่ปรากฏในกล้องวงจรปิดนั้น เป็นร่างของผู้ใดกัน แล้วก็ใช่มนุษย์หรือไม่?
เรื่อง สยองอาคารเช่าเขตพระราม 2 ซอกซอยนี้จะเป็นตรอกใหญ่ชิดกับถนนเลยนะ ที่พักอาศัยแถวนี้เป็นห้องแถวแทบทั้งหมด บ้างก็ 4 ชั้น 5 ชั้น นานับประการค่ะ ครอบครัวของเพื่อนพ้องเราเขาไม่มีบ้านเป็นของตัวเองค่ะ เขาจำเป็นต้องย้ายออกจากบ้านเช่าข้างหลังเก่าเพราะว่าเจ้าของบ้านจะขายบ้าน พ่อของสหายพวกเราตกลงใจย้ายมาอยู่กับน้องชายเขาที่เช่าอยู่อาคารนี้ค่ะ
เนื่องจากว่ามีหลายชั้น แบ่งกันอยู่แชร์ค่าใช้จ่ายสำหรับเช่าจะได้ถูกลง สมมุติว่าเพื่อนฝูงพวกเราชื่อ “พิมพ์” นะคะ บิดาก็พาแม่แล้วก็พิมพ์เขามาดูที่ตึก โดยชั้นล่างอาของพิมพ์เป็นร้านเกมคอมฯ ขา เพียงพอขึ้นมาอีกชั้นจะเป็นชั้นลอย เอาไว้เก็บของ เป็นชั้นเตียนๆไม่มีห้อง ไม่รก
พอเพียงขึ้นไปอีกเป็นชั้น 2 คน อาของพิมพ์กับแฟนนอนชั้นนี้ ถัดไปเป็นชั้น 3 ขา มี 2 ห้อง คือห้องที่ใกล้กับบันไดทางขึ้นมาจากชั้น 2 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องใหญ่นะคะ )หน้าห้องใหญ่นี้มียันต์ติดหน้าห้อง5 แผ่นใหญ่ๆคะ ทั้งยังยันต์ไทย จีน และก็ห้องตรงกันข้ามที่ติดกับบันไดทางเท้าขึ้นไปชั้น 4 ( ขอเรียกห้องนี้ว่าห้องเล็กนะคะเพราะว่าขนากห้องเล็กมากยิ่งกว่าห้องตรงกันข้ามมากมาย ) แม่พิมพ์มองเห็นห้องเล็กก็เลยบอกว่าให้พิมพ์มานอนห้องนี้แล้วกัน
เล็กๆดี เหมาะกับนอนคนเดียว อาของพิมพ์ก็กล่าวขึ้นมาว่ามิได้นะ ห้องนี้นอนไม่ได้ แม่ของพิมพ์ก็ฉุกคิดว่าเพราะอะไรถึงนอนมิได้ แต่ว่าอาก็ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ พิมพ์ก็เลยได้นอนห้องใหญ่ ส่วนคุณพ่อและก็คุณแม่นอนห้องด้านบนชั้น 4 ค่ะ ก่อนย้ายเข้าไปอยู่แม่ของพิมพ์คุยกับพ่อว่ามันแปลกๆนะ ทำไมห้องนั้นถึงนอนไม่ได้ พ่อพิมพ์ก็บอกว่าอาจจะไม่มีอะไรหรอก นอนห้องใหญ่ก็ดีกว้างๆมีระเบียงด้วย
เรื่อง สยองอาคารเช่าย่านพระราม 2 คืนแรกที่ย้ายเข้าไปอยู่
ขา พิมพ์เล่าว่าปกติไม่เคยนอนผู้เดียวเลยนี่เป็นครั้งแรก เวลานี้เวลาราว 3 ทุ่มขา พิมพ์อาบน้ำจัดแจงนอนแล้วเพราะว่าอ่อนเพลียกับการจัดเก็บของ พิมพ์นอนไปค่ะ พิมพ์เล่าว่ามีเสียงคนมาบิดลูกบิดประตูราวกับเพียรพยายามจะเปิดเข้ามา พิมพ์ก็ตกอกตกใจตื่นค่ะหยิบโทสับมาดูตรงเวลาเกือบๆเที่ยงคืนแล้ว พิมพ์พูดว่าตื่นมาก็ยังได้ยินเสียงนั้นอยู่แต่ไม่ได้บอกอะไรออกไปเพราะว่าคิดว่าอา หรือแม่คงจะมาเช็คว่าหลับไปรึยัง รุ่งเช้ามาพิมพ์ก็ถามว่าเมื่อคืนผู้ใดกันไปบิดลูกบิประตูห้องหรอ คำตอบของคนในบ้านเป็นไม่มีค่ะ
อาเข้านอนตั้งแต่ 4 ทุ่ม ส่วนบิดามารดาก็หลับเวลาเดียวกับพิมพ์ พิมพ์ก็งงงวยคะด้วยเหตุว่ามั่นอกมั่นใจมากมายว่าไม่ได้ละเมอ วันต่อๆมาก็ยังเมื่อเสียงแบบเดิมเวลาเดิมค่ะ ตอนนี้หนักขึ้นเพราะเหตุว่าเสมือนพากเพียรดันประตู มีเสียงราวกับมีอะไรชนประตู เสมือนต้องการจะเข้ามา พิมพ์กลัวขา ไม่กล้าลุกไปเปิดไฟมอง ได้แต่นอนคลุมโปง
เกิดเหตุการณ์แบบนี้เรื่อยๆจนบางครั้งบางคราวพิมพ์มาบ่นที่ รร. ว่าเมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลย
ต่อไปครอบครัวของพิมพ์ก็เริ่มกังวลใจที่จะอยู่ตรงนี้ค่ะ ประกอบกับว่าเจ้าของอาคารเขาอยากได้ตึกคืน เป็นช่วงแรกที่เขาให้ช่างมาทำใหม่เพราะว่าจะให้ลูกชายอยู่ แม้กระนั้นเนื่องจากเกิดเรื่องไม่ค่อยบวกกับผู้ใดมาเช่าก็อยู่ได้ไม่นาน มีอาของพิมพ์ที่อยู่ได้นานที่สุด เขาก็เลยตกลงใจมาขอให้ย้ายออก
ครอบครัวพิมพ์ไม่ค่อยลำบากคะเนื่องจากว่าของน้อย แต่อาพิมพ์นี่สิ ไหนจะของส่วนตัว คอมในร้านค้าอีก เมื่อพิมพ์ย้ายออกจากที่โน่นมาแล้วแม่พิมพ์ก็เล่าคืนนั้นที่บิดาลุกขึ้นยืนมาอาบน้ำตอนตี 3 ครูก็บอกว่าไม่เคยคิดนะว่าเรื่องเหล่านี้จะมาพบกับตัว ทีแรกๆพ่อพิมพ์มีความเชื่อแบบกึ่งขาว่าผีมีใช่หรือไม่มีจริง พ่อบอกว่าวันนั้นกลับบ้านมาเดินขึ้นบันไดชั้น 4 ประตูหองอยู่ต่อจากบันได้เลยคะ ครูเหนเงาหญิงผิวสีดำ ดำมากๆผมยาวปิดหน้า
เรื่องสยดสยองตึกเช่าย่านพระราม 2 ชุดขาวยืนอยู่ตรงปากทางเข้าประตู
( ชั้น 4 มีหิ้งพระของพ่ออยู่ค่ะ บิดาของพิมพ์ชอบสะสมพระ) ครูก็ตระหนกตกใจนะคะแต่ก็ทำเปนไม่สนใจแล้วเดินผ่านสตรีคนนั้นแล้วเข้าห้องไป ( ใจแข็งมากมาย) พวกเราได้ฟังเรื่องนี้จากพิมพ์ก็ขนลุกเลยนะ พวกเราเคยไปทำงานกลุ่มบ้านพิมพ์ในขณะที่พิมพ์อาศัยอยู่ที่อาคารนั้น แม้กระนั้นไปช่วงกลางวันแล้วอยู่เพียงแค่ชั้นล่งที่เปนร้านค้าเกมกับชั้นลอยค่ะ เราคิดว่าที่พ่อพิมพ์เหนผู้หญิงคนนั้นอาจจะด้วยเพราะว่าครูมีเซ้นถึงได้พบกับตัวเลย ไม่มาเปนเสียงเหมือนที่ผู้อื่นเจอ ส่วนอาหับแฟนเขาไม่เคยขึ้นมาบนชั้น 3 เลยจ๊า อยู่เพียงแค่ชั้น 1 และก็ขึ้นมานอนชั้น 2 เท่านั้นจริงๆอาจด้วยเหตุว่าอารู้ความเป็นมาที่นี่เลยไม่ขึ้นมาอยู่
เรื่องที่พิมพ์เล่าให้เราฟังก็มีเท่านี้ขา พิมพ์การันตีว่าเปนเรื่องจริงที่เจอเองกับตัว ผิดพลาดอะไรจำต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ
พิมพ์เล่านี้ให้แม่ฟังขา แม่พิมพ์ก็กลุ้มอกกลุ้มใจกลัวว่าลูกสาวจะเจออะไรก็เลยพาพิมพ์ไปทำบุญทำกุศลคะ ต่อจากนั้นพิมพ์ก็หลับไม่ได้สบายขึ้น แต่เสียงแคะประตูกับเสียงเสมือนคนชนประตูก็มีให้ได้ยินบ้างเป็นบางคืน วันนึงมีคนเก็บขยะเดินเข้ามาคุยกับอาของพิมพ์ว่าขยันจังเลยเปิดร้านตลอดทั้งวันตลอดทั้งคืน มั่งมีแล้วมั้ง อาของพิมพ์ก็อึ้งคะ เพราะร้านค้าเกมของอาเปิดถึงแค่เที่ยงคืนเพียงแค่นั้น
นึคือว่ามืดค่ำสุดๆแล้ว ปกติหากลูกค้าไม่ได้เล่นอะไรต่อ 5 ทุ่มก็ปิดร้านแล้วขา อาของพิมพ์ก็เลยบอกคนเก็บขยะว่าผมปิดร้านตั้งแต่ 5 ทุ่มนะคุณลุง มืดค่ำสุดก็ไม่เกิดเที่ยงคืน คุณลุงตาฟาดรึป่าวประกาศ ลุงเอ็งก็โต้แย้งขา จะตาฟาดอะไรฉันยืนเก็บขยะหน้าร้าน ข้างในมีสตรีผมยาวกับเด็กนั่งอยู่บนเก้าอี้ อาพิมพ์ก็ไม่ได้กล่าวอะไรกลับไป ( อาของพิมพ์ไม่มีลูกนะคะ เนื่องจากแฟนอามีความผิดแปลกที่มดลูกทำให้ไม่สามารถมีลูกได้ )
จากเรื่องที่คนเก็บขยะเล่าให้ฟัง แม่พิมพ์ก็กลุ้มอกกลุ้มใจคะบวกกับสิ่งที่พิมพ์พบด้วย แม่เริ่มสงสัย อาก็เงียบขาไม่ยินยอมเล่าอะไรให้ฟัง ครูบาอาจารย์เองก็ว่าแม่คิดมากไปรึประกาศ
ไม่มีอะไรหรอก ต่อมาพิมพ์ได้ลูกแมวจรจัดมาเลี้ยงขา เรื่องผี พิมพ์เลยเอาขึ้นมาอยู่ที่ห้องด้วยเนื่องจากห้องของเทอกว้าง ตอนค่ำพิมพ์จะเปิดประตูห้องแล้วดูทีวี แม่ก็จะอยู่ชั้นลอยขา ทำครัว อากับแฟนจะอยู่ชั้นล่างดูร้านค้าเกม ส่วนครูบาอาจารย์ทำงานกลับมืดค่ำคะ ระหว่างที่พิมพ์ดูโทรทัศน์อยู่ ลูกแมวที่อยู่กันก็มีอาการแปลกๆค่ะ อยู่ๆมันก็เดินเข้าไปใกล้ๆประตูห้องแล้วร้องข่มขู่ พิมพ์เหนก็งงมากว่าแมวเป็นอะไร พิมพ์ก็เลยเรียกแมวให้กลับมานั่งด้านข้างคะ
แต่ว่ามันไม่ยินยอมมายังคงจะร้องขู่แล้วทำท่าทางราวกับกลัวอะไร พิมพ์เลยเดินไปอุ้มแมวมาแล้วกล่าวว่าไม่เหนจะมีอะไรเลยร้องเพราะเหตุใด เพราะข้างนอกก็ไม่มีผู้ใดเลยจ้า ชั้น 3 ที่อยู่ก็มีเพียงแค่พิมพ์กับแมว ในตอนนั้นเองพิมพ์ก็ไม่ได้คิดอะไรขาเนื่องจากว่ารู้สึกว่าลูกแมวคงยังไม่คุ้นรึป่าวร้อง แต่ก็ไม่ใช่ครั้งเดียวค่ะที่แมวแสดงอาการแบบงี้ บางทีแมววิ่งหนีไปทางประตูระเบียงอย่างกับว่ามีคนไหนกันไล่มัน ทั้งๆที่ก็ไม่ใครกันแน่ค่ะ พิมพ์เองก็เริ่มกลัว และไม่กล้าอยู่ชั้น 3 คนเดีย
บางครั้งพิมพ์ต้องเปิดไฟทั้งชั้นเพื่อลดความน่าสยดสยองค่ะ
มีอยู่ครั้งนึงที่พิมพ์เล่าว่าเทอเดินขึ้นบันไดจากชั้น 2 มาชั้น 3 อยู่ๆก็เหมือนมีอะไรพักพิมพ์ให้ตกบันได แต่โชคดีที่มือพิมพ์จับราวบันได้ไว้ทันแต่เอวของพิมพ์ก็ชนกับราวบันที่ที่เป็นส่วนโค้ง ทำให้เทอเจบไปนับเป็นเวลาหลายวันเลยนะ พิมพ์กล่าวว่ามั่นใจว่าไม่สะดุดหรือลื่นอะไรทั้งหมด แต่ว่าถามว่าอะไรผลักเทอตกบันไดเทอก็ไม่สามารถที่จะชี้แจงเรื่องนี้ได้ แม่พิมพ์ก็สั่งให้ระวังเวลาเดนขึ้นลงค่ะ
เหตุก็เปนปรมาณนี้มาเรื่อยๆกระทั่งพิมพ์ชินทั้งยังเรื่องเสียงบิดลูกบิดประตูห้องนอนของพิมพ์ เรื่องที่คนในระแวกบ้านเหนร้านเกมของอาเปิดตอนตี 3 ตี 4 ซึ่งเรื่องจริงปิดตั้งแต่เที่ยงคืนขา ถึงจะเหลือลูกค้าแต่ก็จะกล่าวว่าร้านค้าจะปิดลูกค้าก็จะกลับไปอยู่ที่บ้านคะ อาพิมพ์เปิดร้านที่ตึกนั้นมาตรงเวลา 7 ปีค่อนข้างจะสนิท ลูกค้าที่มาเล่นส่วนใหญ่เปนขาประจำค่ะ วันนึงที่พิมพ์ซื้อขนมข้างบ้างบ้านอยู่เขาก็ถามว่าเปนยังไงอยู่ได้ไหม
ปกติดีไหม พิมพ์ก็งงงวยแต่ว่าก็ตอบไปว่าค่ะ อยู่ได้ ไม่มีอะไร ป้าที่ขายของก็บอกดีแล้วๆมึงก็บอกว่าพิมพ์เปนเดกดีไม่มีอะไรมารังแกพิมพ์ได้หรอก ด้วยเหตุว่าร้านขายของข้างบ้านพิมพ์เปนป้าคนจีนแก่ๆ2 คนขา บางเวลาที่ไปจับจ่ายซื้อของพมพ์ก็ไปช่วยป้าแกชูของ จัดของอยู่เปนประจำ พิมพ์เป็นผู้หญิงตัวเล็กนะคะแต่ว่าเทอมีน้ำใจกับทุกคนมากมาย ช่วยอะไรได้เทอก็ช่วย